هملت

موضوع این نمایشنامه سرگذشت غم‌انگیز «هملت» شاهزاده جوان دانمارک است.  پدرش پادشاه دانمارک به دست برادرش کلادیوس در نهان کشته می‌شود و کلادیوس با این جنایت، تاج و تخت و همسر برادر را غصب می‌کند. هملت از این راز آگاه می‌شود  و به خونخواهی پدر کمر می‌بندد و در راه این انتقام نامزد عزیز خود را ترک می‌گوید و او از این غصه خود را غرق می‌کند. سرانجام بازی تقدیر هم او و هم جنایتکاران را به کام مرگ می‌افکند.

مسعود فرزاد در مقدمه این نمایشنامه، نوشته:
از این ترجمه راضی نیستم، زیرا اساسا ترجمه آثار شکسپیر به طوری که از حیث دقت تعبیر و حفظ لطایف لفظی و معنوی با اصل انگلیسی مطابقت کامل داشته باشد، ناممکن است. حتی بزرگترین مترجمین فرانسوی و آلمانی هم ( که زبانشان خیلی بیش از فارسی) به انگلیسی نزدیک است، بی استثنا به ناقص بودن ترجمه‌هایی که از شکسپیر کرده‌اند، اذعان نموده‌اند.

مسعود فرزاد در انتهای این کتاب بخشی با عنوان انتقادات مترجم درباره «هملت» گنجانده که در آن به نقد این نمایشنامه پرآوازه پرداخته و در ادامه و در بخشی دیگر نیز چند نکته از آرای شکسپیر شناسان درباره «هملت» را آورده که در آن به مواردی چون «تاریخ نگارش»، «دستورهای نمایشی»، «قیافه»، «جزئیات غیر دقیق»، «جنون هملت»، «درنگ هملت» و … اشاره شده است.

مترجم درباره آرای شکسپیر شناسان درباره «درنگ هملت» نوشته است: «مهم‌ترین نکته‌ای که راز هملت را تشکیل می‌دهد و بیش از همه نکات دیگر جلب عقاید مخالف یا موافق را رد کرده است، تعللی است که وی ظاهرا در اجرای فرمان روح روا می‌دارد. دو علت برای این تعلل ذکر کرده‌اند، که یکی درونی و مربوط به ساختمان مزاجی هملت و دیگری برونی و مربوط به اوضاع دنیای اطراف هملت است.

گوته می‌گوید کلید رفتار هملت این جمله است: «روزگار، فاسد شده و تقدیر چنین رفته که من برای اصلاح آن از مادر بزایم. تفو بر این سرنوشت.» خلاصه نظر گوته این است که وظیفه‌ای عظیم، فراتر از توانایی هملت، بر دوش او گذاشته شده است. وی نه می‌تواند از عهده انجام آن برآید و نه قادر است که از زیر بار آن شانه خالی کند…